Metamorfose

Het laatste waar we over berichtten was het metselen. Sindsdien zijn de werkzaamheden in de kleedkamers in volle gang doorgezet. Vanaf 20 maart tot 7 april hadden de scholen vakantie. Wij niet. In weekenden werken we vaak door. Het is een soort verslaving geworden, dat bouwen.

Het onderstaande is een samenvatting van de werkzaamheden van afgelopen weken:
De houten dakconstructie is geschuurd en geverfd met houtmenie. Dat geeft een goede bescherming tegen vocht, houdt houtluis op afstand en de oranje kleur is niet lelijk. We hebben dit verven express gedaan voor de nieuwe dakplaten geplaatst zouden worden, zodat we die niet per ongeluk konden besmeuren met verf.
Het dak bestaat uit een houten constuctie waar direct golfplaten op bevestigd zijn. De platen lagen er al 40 jaar op en waren verroest en verrot. In onze eerste begrotingen was er geen ruimte voor nieuwe golfplaten. Na zekerheid van een geldbedrag waarover we kunnen beschikken, we hadden daadwerkelijk 5000 euro op de rekening staan, konden we de begroting aanpassen.
Paramaribo is het centrum van het land, alles gebeurt er, alles is er te krijgen. In Moengo kunnen we gelukkig behoorlijk uit de voeten met de plaatselijke bouwmarkten, maar groot materiaal moeten we toch uit de stad halen. Op een blauwe maandag waren we in de stad speciaal om golfplaten te bestellen en vele gallons (1 gallon = 2,5 liter) verf in te slaan. Het lokale bedrijf Tokromo verzorgde gratis het vervoer van de platen naar Moengo.
Aangezien het leggen van de dakplaten een lastige klus is, besloten we dit uit te besteden. Aannemer Dino nam de klus aan. Hij is onberekenbaar qua planning, telkens was het weer een verrassing wanneer hij kwam opdagen, maar als hij er was deed hij zijn werk goed.

Zelf maakten we houten constructie in orde. Zo moesten we bijvoorbeeld een boeiboord vervangen. De houtleverancier die ons voor SRD 1000 hout sponsort, kon lange tijd niet aan geschikt recht constructiehout komen. We moesten dus improviseren met een kromme balk van een mindere houtsoort.
Het plaatsen van de sanitaire voorzieningen hebben we tevens uitbesteed. Het lokale, maar grote bedrijf Tokromo, is een enorme hulp voor ons. Het bedrijf is betrouwbaar en regelt vele dingen die buiten onze macht liggen. In deze sponsort hij de manuren van zijn loodgieters. We moeten zelf zorg dragen voor de waterleidingen naar de kleedkamers toe. Dat kwam ons duur te staan. Dagen graven, zoeken naar hoe het systeem in elkaar zit, kraan open, kraan dicht, kraan weer open, stukjes pvc-pijp vervangen, koppelingen aanleggen, koperen stukken plaatsen. Telkens weer kondigde zich een volgend probleem aan. Dan was er weer te weinig druk, dan weer hield de leiding plots ergens op. Maar het is gelukt, de watertoevoer is in orde.

Er zijn veel bedoelde openingen in het gebouw, voor ventilatie van de ruimtes en voor ventilatie van de houten delen, zodat vocht goed kan wegwaaien met de wind. Er zijn echter, vooral ’s avonds, veel diertjes die graag ergens binnen een holletje zoeken, zoals vleermuizen. Er wordt gaas gebruikt om de beestjes buiten te houden. Het oude gaas hebben we van de kozijnen gesloopt, er zaten grote gaten in en het begon te roesten.
Vorige week zijn de dakgoten geplaatst. Dat lukte redelijk, ondanks de scheefheid van het boeiboord.

De laatste week is het grote verfwerk begonnen. De stenen draagconstructieve wanden waren allemaal al schilderklaar dankzij de high press. De leerlingen zijn er weer en helpen ontzettend goed mee. Het is nogal een oppervlak dat geschilderd moet worden, maar vele handen maken veel werk.

Suralco, dochter van de Amerikaanse aluminiumgigant Alcoa, tracht een steentje bij te dragen aan het project. De grote regelaar van dat bedrijf in Moengo is Akash. Hij is zeer entousiast en denkt mee.
Suralco heeft een fonds dat ieder jaar vier projecten kan sponsoren met US$ 3000 per project. De voorwaarde hiervoor is dat medewerkers van het bedrijf zich 40 uren vrijwillig inzetten voor het project. Zo ontwikkelen ze een plichtbesef. Ze hebben de plicht de maatschappij, waar zij als gigantisch bedrijf midden in staan, te ondersteunen.
Het is natuurlijk niet gemakkelijk mensen hiervoor warm te krijgen, maar Akash is het gelukt. Morgen (zaterdag) komt een groep Suralconiers werken. Het grote voordeel is natuurlijk dat zij mensen zijn die zelfstandig kunnen werken, geen sturing nodig hebben zoals de leerlingen. En ze hebben ervaring en skills genoeg. De bedoeling is dat ze morgen het gaas gaan plaatsen en de pvc-schroten aan het plafond van de gymzaal herbevestigen. Deze schroten komen naar beneden zetten, omdat ze op te weinig plekken zijn bevestigd. Om de gymzaal bruikbaar te houden, moet dit opgelost worden.
We vangen dus twee vliegen in een klap; er worden klussen voor ons geklaard door proffesionals en we krijgen US$ 3000 gesponsord. We houden nog een stok achter de deur, dat hebben we wel geleerd na 2 maanden Suriname, maar het ziet goed uit.

Het geeft nu al een euforisch gevoel dat de kans groot is dat de renovatie volledig gaat slagen. Het voltooien van het einddoel is in zicht. Dat doel is dat we kleedkamers achter laten die gebruikt kunnen worden, waarin gedoucht kan worden, waarin je naar het toilet kunt gaan, waarin leerlingen zich kunnen omkleden zonder dat er gespiekt kan worden, waarin de gymdocente een eigen ruimte heeft, waarin spullen opgeslagen kunnen worden in afgesloten ruimtes; kleedruimtes zoals ze bedoeld zijn!
Nog twee volle weken hard werken, er dienen zich steeds weer nieuwe kleine, soms vergeten, klussen aan. Volgens de planning is vrijdag 26 april onze laatste werkdag.




Aannemer Dino met zijn handlangers/helpers bezig aan het dak



Loet's moeder en Mitchell, onze held want hij helpt iedere dag, aan het schilderen



Leerlingen schilderen binnen, al dansend en zingend

week 4

Op maandag werden we verrast door een bezoekje van een groep Nederlanders. Onaangekondigd kwamen zij langs en wilden graag de gymzaal zien. We hadden geen idee wat deze mensen wilden, maar geven iedereen die onze gmzaal wil bezichtigen natuurlijk graag een grand tour. Wat bleek nu. Zij hadden een container met hulpgoederen voor Albina uit Nederland laten komen. Hierin zaten ook enkele gymtoestellen. In Albina waren ze niet echt nodig en toen zij hoorden dat er een gmzaal in Moengo verbouwd werd wilden zij deze gymtoestellen graag doneren aan de Barronschool. Wij zijn hier natuurlijk heel blij mee en willen deze mensen (via de baptistengemenschap Albina) dan ook graag bedanken.



Dinsdag hebben we nadat Dave onze stenen had geleverd, de hogedrukspuit die we van de school hebben gekregen getest. Wat een handig speeltje blijkt dit te zijn. De muur van de gymzaal die eerst helemaal zwart was, is nu gewoon weer grijs en schoon. De rest van de dag hebben we ons als echte terminators lekker kunnen uitleven met deze gun.

Woensdag zijn we eindelijk echt beginnen bouwen. Het grootste sloopwerk zit er op en de stenen en het hout zijn geleverd. Gelukkig hadden we deze dag een klas met ouderejaars. Zij volgden eigenlijk de richting constructiebankwerken, maar hebben op aandringen van mijnheer Kromo, de techniekdocent, toch een begin gemaakt met het metselwerk. Natuurlijk viel er af en toe wel de opmerking dat dit niet hun vakgebied was, mr. Kromo wist ze echter elke keer te overtuigen verder te werken. Wat bleek nu, enkele van deze jongens waren na de schooluren al professioneel metselaar bij de plaatselijke aannemers. De eerste rijen werden dan ook snel en zeer vakkundig neergezet.



Op een bepaald moment vroegen de jongens ons of wij niet konden metselen. We deden toch ook bouwkunde in Nederland? Ja, hier leden we wel even wat gezichtsverlies. Gelukkig wilden de jongens het ons wel even leren. Als echte groentjes, maar wel leergierig, werd dit vak ons aangeleerd. In het begin waren we nog vaak het slachtoffer van wat hoongelach, later werd er echter al af en toe even goedkeurend geknikt.

Nadat de jongens om 1 uur naar huis gingen hebben wij nog even kunnen oefenen. Nooit geweten dat metselen zo’n precies werk was. Wat hebben wij een respect ontwikkeld voor dit vak.






Donderdag hebben we de gehele dag zelf gemetseld. Overtuigd van onze eigen kwaliteiten na een dag oefenen. Wij bleken echter toch niet in staat de precisie en de snelheid van de jongens van de vorige dag te evenaren. Na een kort overleg hebben we dan ook maar besloten twee van deze jongens, Laurens en Albert in te huren voor enkele middagen. De jongens waren apetrots met de eerste klus die ze als zelfstandige kregen. Met echter kennersogen kwamen ze even kijken wat er nog precies gedaan moest worden. Vervolgens gingen zij in beraad en noemden hun prijs. 150 srd ( 37,50 euro) voor twee middagen twee personen. Zij maakten ons duidelijk dat ze 70 euro per hele dag verdienden per persoon. Deze rekensom heeft hen de das omgedaan, we hadden ze waarschijnlijk wel 150 betaald, maar jah als je een onderbouwing geeft die niet klopt. Toen we zeiden dat ze dus 140 kregen vonden ze dit dan ook prima.

In de middag hebben wij doorgemetseld en heeft onze grote held Michel met de High press gewerkt. Michel is een jongen van school die ons elke middag even komt helpen omdat hij dat leuk vindt. Vooral de hogedrukspuit vindt hij geweldig.


Op vrijdag hebben we nog even gemetseld. Toen we onze eerste muur eindelijk voltooid hadden waren we dan ook apetrots. Nadere inspectie leerde ons echter dat we toch niet zo recht hadden gebouwd als we dachten. We zijn duidelijk nog niet geslaagd voor ons metselcertificaat.

enkele foto's week 2 en begin week 3

tevreden, bezorgd en gesloopt na het slopen.

Week 2

Week twee is alweer voorbijgevlogen. Na de lange voorbereiding hebben we eindelijk onze handen vies kunnen maken. Als echte verwende Nederlandse studentjes kon ons lichaam het echter allemaal niet aan. Na een zeer productieve week, konden we op zondag niets anders doen, dan onze wonden likken.



Maandag hebben we ons bezig gehouden met het aanpassen van de planning. Doordat we besloten hebben de kleedkamers eerst aan te pakken, moest onze oorspronkelijke planning herzien worden. Gelukkig konden we ook even ontsnappen aan ons computerhok. We hadden namelijk een afspraak met de sympathieke gymlerares van de school: “mevr. Wongso”. Wie zou ons betere informatie kunnen verschaffen dan zij? Van haar hebben we geleerd dat het belangrijk is dat de gevel van de gang gedeeltelijk open is. Zo kan zij de leerlingen die buiten aan het hangen zijn kan controleren.

Dinsdag zijn we op visite geweest bij verschillende leveranciers van bouwmaterialen in Moengo. Leverancier één, Dave ontving ons vriendelijk in zijn grote bakkerij. En nee, de zalige geur van verse broodjes kwam ons niet tegemoet. Dave is namelijk stenenbakker. Hij was bereid ons op korte tijd stenen te leveren tegen een degelijke prijs. In het kantoor van leverancier twee, Bihari, waande je, je op een schip. Bihari’s kantoortje deinde mee in de maat van de grote zaagmachines die druk gebruikt werden. Bihari was iets goedkoper dan de houtleverancier (TWC) die we eerder gesproken hadden. Van TWC krijgen we echter een deel gratis. Wat we met het overige, nog benodigde hout doen, moeten we nog beslissen.

Op woensdag is onze eerste echte bestelling de deur uitgegaan. We hebben een 300-tal normale stenen en een 350 tal regenstenen besteld bij Dave. Tijd voor een feestje! Jammer genoeg moesten we verder werken in ons computerhok. Ons feest bleef zodoende beperkt tot een bevroren sapje onder het gezellige licht van enkele TL-balken.

Donderdagochtend hebben we besteed aan het afmaken van een aanvraag voor het sportfonds van de Surinaamse oliemaatschappij Staatsolie. Deze moest gekeurd worden door de directrice van de school, mevr. Doelkamid. Zij had echter geen tijd voor ons toen we de aanvraag met haar wilden bespreken. Daarom nodigde ze ons uit om 5 uur bij haar langs te komen voor een drankje.

’s Middags was het dan eindelijk zo ver. We konden onze handen vuil maken in de gymzaal. Vol goede moed begon het schoonmaakwerk. Eerst moesten alle deuren verwijderd worden, zodat we een beter overzicht hadden van de klus. Vervolgens moest er uit de douches zo’n vijf kilo afval geschept worden. (Vraag me niet hoe het er kwam). Eenmaal klaar hebben we alles opgeruimd, want we moesten nog naar huis om ons op te frissen voor onze afspraak met mevrouw Doelkamid.

Vrijdag was weer een dag vol sloopwerk. Met behulp van de leerlingen werd het valse plafond van de kleedkamers verwijderd. Een hele klus. We hebben nu echter eindelijk een goed overzicht van wat er moet gebeuren. Ook hebben we de enorme inwendige dakgoot van het dak verwijderd. Deze was helemaal rot door de regen en in onze ogen compleet nutteloos. We gaan ter vervanging een degelijke normale uitwendige dakgoot aanbrengen. Op het einde van de dag konden we gelukkig een lekker vuurtje maken. Hier is het namelijk zo dat je kan betalen om je bouwafhaal in de mijn te laten storten, of je verbrand het gewoon zelf.

En ja hoor zaterdag was ook een werkdag. Weer de hele dag bezig geweest met het slopen van het valse plafond. We werden gelukkig de hele dag begeleid door een stevig brandend vuur, want we zijn nog steeds lang niet door ons sloophout heen.



Wat heeft deze week ons dus opgeleverd. Vele blaren, vele kleine wondjes, vele termietenbeten, hele vieze kleren, een flinke aanval op onze voorraad shampoo en douchezeep, maar vooral een gestript gebouw dat klaar is voor een grondige renovatie


De foto's volgen later.

Voorbereidingen

Er is inmiddels dik een week verstreken sinds we in Moengo zijn aangekomen. Vorige week en deze week zijn we nog bezig met voorbereidingen. Dat houdt in dat planningen en begrotingen bijgesteld worden en er gesproken wordt met de betrokken partijen, zoals docenten, bedrijven, materialenhandelaren etc. Communiceren blijkt lastig hier, tevens omdat telefoonverbingen niet zeer betrouwbaar zijn. Er worden plannen gemaakt hoe we de leerlingen kunnen inzetten. De leerlingen zijn over het algemeen moeilijk stuurbaar en dus moeten we goed gestructureerd te werk gaan. Er staan voor de in de loop van de week afspraken gepland met hout- en steenhandelaren. Bij hun leggen we begrotingen voor en proberen zo mogelijk kortingen los te krijgen.
Vorige week is er contact geweest met Rudi Darson, die hard bezig is zijn bekostigingsplannen rond te krijgen. We hebben hem een financiële planning gestuurd, zodat hij weet wanneer we hoeveel geld nodig hebben.

De globale planning is behoorlijk veranderd, aangezien er duidelijk behoefte schijnt te zijn aan goede kleedruimten. Deze liggen er nu in slechte staat bij. De gymzaal zelf is nog bruikbaar, dus heeft prioriteit nummer twee, hoewel we eerst aan de vloer van de gymzaal wilde beginnen. Volgende week beginnen we met schoonmaken en ontruimen van de kleedkamers, waarna we in verschillende fasen gaan renoveren.
Jan Willem, de stagemanager van STOOM gevestigd te Moengo is een grote hulp en vraagbaak voor ons. Hij heeft kennis van hoe het hier in zijn werk gaat en kan ons overal tips in geven, hoewel hij ons laat beslissen over het project.
Zo zien de kleedruimten er nu uit:

Eerste indruk Moengo

Moengo is rustig, Moengo is rood van bauxiet, Moengo heeft slechts 1 verharde weg, Moengo is omgeven door oerwoud, Moengo is mooi!
Het is vreemd de gymzaal van de school in het echt te zien. We kennen de foto's allang, die Jan Willem gestuurd heeft maanden geleden. Hij is de manager van het stagebureau. Hij is al flink verSurinamiseerd, hij kent de mensen hier, weet hoe met ze om te gaan. Zaterdag is Jeroen gekomen, we zijn vandaag voor het eerst met z'n drieen op school. Het project kan nu echt beginnen. We starten met twee weken voorbereiding en presenteren aan betrokken partijen in de omgeving en Paramaribo. We zullen hard moeten onderhandelen om materiaal en geld los te krijgen, aangezien er nog nauwelijks iets is. Uitgangspunt is om over twee weken te beginnen met slopen en daadwerkelijk renoveren.
Samen met stichting STOOM, Jan Willem, directrice mevrouw Doelkamid, de docenten en leerlingen gaan we ons best doen!

Nieuw stadium: renovatie gymzaal

Drie nieuwe studenten beginnen 1 februari met het renoveren van de gymzaal van de Barronschool te Moengo.

We zijn alledrie 4e jaars bouwkundestudenten aan de TU Delft. Het project dat we gaan uitvoeren geldt als stage. Via deze blog kun je volgen hoe leuk we het krijgen, welke problemen we tegen komen, wie we allemaal ontmoeten en of het een beetje opschiet!
We gaan ons best doen en kunnen niet wachten tot we aankomen in warm Suriname.

Laatste stadium

Hoe nu verder...

Het project is goed overhandigd aan Jan Willem, Min en de Barronschool. Zij zullen zich komende tijd inzetten om het tekenlokaal af te bouwen.
Het doel is om het tekenlokaal in het nieuwe schooljaar te kunnen gaan gebruiken. We hebben de werkzaamheden in negen punten verdeeld:

1. Ruwbouw tekenlokaal
2. Ruwbouw veranda
3. Pleisterwerk
4. Verven
5. Afwerkvloer
6. Installaties
7. Interieur
8. Sierframe
9. Infrastructuur

We hebben een rapport achtergelaten waarin al deze werkzaamheden zijn beschreven. Als er grote problemen of vragen optreden bij het afbouwen van het lokaal, kunnen de uitvoerders altijd contact met ons opnemen. Het financiële gedeelte is overgedragen aan mevrouw Tjitra. Zij zal de boekhouding bijhouden en eens in de twee weken verslag aan Karin, Vincent en Carlijn doen. Wij zullen u op de hoogte stellen door foto’s te plaatsen op de weblog van het bouwproces.

Hieronder ziet u een paar impressies van hoe het tekenlokaal eruit komt te zien:

Bouwweek 9

De laatste twee officiële dagen op school zijn ingegaan. Wat een gek idee, daarna is het vakantie voor de leerlingen en zullen wij het project uit handen moeten geven. Het waren twee hectische dagen. De leerlingen zijn maandag en dinsdag niet eens meer op komen dagen op school, alleen woensdag moesten ze wel om hun rapport op te halen. We hebben de maandag en dinsdag vooral gebruikt om alle tekeningen af te maken, het rapport te schrijven en alle laatste dingen te regelen zodat Min verder kan met bouwen. Ondertussen hebben Min, Glenn en Johan verder gemetseld, nog steeds tussen de regenbuien door.







Tot rij 8 konden ze metselen, hierna moeten ze wachten tot de ijzeren plaatjes geleverd zijn. Nog steeds heeft Eddy ze niet uit de stad kunnen krijgen. En Bob kan ook nog niet het bos in. Wanneer houdt het op met regenen....? Een nieuwe handlanger heeft zich deze week aangemeld. Eduard, een jonge jongen, is op zoek naar werk en wil graag komende twee maanden helpen. Min is er blij mee.
Het financiële gedeelte hebben we overgedragen aan mevrouw Tjitra en met Jan Willem hebben we afspraken gemaakt over wat zijn taak wordt als wij weg zijn. We willen hem er zo min mogelijk mee belasten, Jan Willem krijgt vooral een controlerende functie. Het werk wordt uitbesteed aan Min en Jan Willem zal controleren of het werk goed wordt uitgevoerd. We moesten ook een contract opstellen voor Min. Met hulp van de vader van Karin (die dinsdag is aangekomen in Moengo) hebben we een contract opgesteld. Voor Min is het ietwat onwennig om met een contract te werken maar alle afspraken staan nu goed zwart op wit.
Dinsdag heeft Vincent tot 4 uur ’s nachts doorgewerkt om het hele sketch-up model af te krijgen, we wilden dat graag morgen laten zien bij de feestelijke afsluiting. In de late uurtjes ook nog overleg gehad over de kleuren die het tekenlokaal gaat krijgen. Het is lastig een kleur vast te stellen, een kleurenwaaiers kennen ze hier niet dus we moesten het doen aan de hand van referentievoorbeelden en ons eigen inleven. We zijn er nog niet helemaal uitgekomen, na de vakantie gaan we het er nog een keer over hebben.

Woensdagochtend zijn we vroeg naar school gegaan en hebben we het lokaal van mevrouw Elkebout omgetoverd tot ontvangstruimte voor de gasten. Leerlingen hebben geholpen met ballonnen opblazen en we hebben het fotoboek neergelegd. Wat vonden de leerlingen en docenten dit mooi! Vanaf 10.30 uur was iedereen welkom. De taart en soft stond klaar en de Mulo-school heeft een beamer geregeld. We konden op deze manier de foto’s op de muur projecteren. We hebben iedereen bedankt en dag gezegd. Mevrouw Doelkamid hield een lief praatje en we kregen een cadeautje van de Barronschool aangeboden. Mevrouw Elkebout heeft voor ons alle drie een hele mooie Pangi gemaakt met een bijpassend gedichtje.
Om 12.30 uur echt afscheid genomen van iedereen. Toen iedereen weg was, snel naar huis gegaan om hier de laatste dingen te doen. Gelukkig konden we ’s middags en donderdag nog veel doen. Donderdag hebben we de dag mooi afgesloten met Min. Hij heeft het contract ondertekend onder het genot van een Parbo-biertje en we hebben samen met hem gegeten. Een traantje hier en daar bij het afscheid was wel te verwachten...

Donderdagmiddag hebben we alles achtergelaten in Moengo en zijn we naar Paramaribo vertrokken voor de vakantie. We hebben het tekenlokaal op deze manier achter ons moeten laten:

Bouwweek 8

Wat heerlijk om op school te komen en zo’n mooie vloer te zien. 150 m² Egaal beton, eerst gekeken wat de schade was van de vele regen. Het heeft vanaf vrijdagmiddag non-stop geregend. Aan een aantal personen nagevraagd of we de gestorte vloer moesten afdekken. Iedereen zei dat het niet nodig is, het mengsel is immers gestort en zal niet zo snel meer mengen met het regenwater. Deze week konden we weinig op de bouw zelf doen. Het heeft echt de hele week geregend. Gelukkig konden Min en Glenn, tussen de regenbuien door, beginnen met het metselwerk. Profielen moesten geplaatst worden en Min heeft twee ladders gemaakt. Deze ladders kunnen ook als steiger dienen bij het monteren van het dak. De eerste steen leggen was een plechtig moment. Iedereen werd bij elkaar geroepen en Jan Willem stond met de camera’s in de aanslag. Helaas was Vincent thuis aan het werk, achter de computer de tekeningen afronden







Eenmaal begonnen met metselen, gaat het snel. Helaas door de regen konden we niet de vastgestelde planning aanhouden. De eerste vier rijen zijn in het weekend afgerond.
Dhr. Eddy heeft beloofd ons de ijzeren plaatjes te leveren. Deze plaatjes worden meegestort met de betonnen kolommetjes en maken een verbinding met de houten kolommen. We zijn op de werkplaats van Eddy gaan kijken. Hij gebruikt oud materiaal van auto’s ed, de 2” plaatjes kan hij morgen al leveren. De 3” plaatjes moet hij in de Stad kopen, gelukkig, deze zullen ook komende maandag al binnen zijn.
Het is nu van belang dat we zo snel mogelijk het tweede deel van het hout geleverd krijgen. De zoon van de heer Olijfveld is met het nieuws gekomen dat hij echt voorlopig niet kan leveren. De machines zijn nog steeds kapot en door de regen zijn de wegen niet begaanbaar om het te laten repareren. Toen op zoek gegaan naar een oplossing. Met Min rond de tafel gezeten en hij is van mening dat je ook Copie hout voor de kozijnen kan gebruiken. Hij werkt er zelfs liever mee…waren we daar maar eerder achter gekomen! Bob, de zwager van de broer van Min, kan ook aan hout komen. Hij zal voor ons het bos in gaan om Copie hout te kappen. Na twee dagen wachten Bob gebeld om te vragen of het hout er al is. Nee, alle wegen zijn onbegaanbaar, het moet eerst stoppen met regenen…

Gelukkig konden we wel binnen veel klusjes doen. Tekeningen maken en een rapport opstellen met de plan van aanpak, planning en de precieze omschrijving van ons ontwerp. Op deze manier kan het tekenlokaal door iemand anders afgebouwd worden als wij terug in Nederland zijn. Karin, Vincent en Carlijn hebben veel vergaderd over ‘hoe nu verder’. We moesten een duidelijk plan opstellen voor als wij weg zijn. Het doel is om het tekenlokaal te kunnen gaan gebruiken in het nieuwe schooljaar, dus we moeten het goed uit handen geven. We hebben besloten dat we Min het tekenlokaal willen laten afbouwen. We hebben veel met hem samengewerkt en hij kent het ontwerp ook van binnen en buiten. Min is enthousiast en hij vindt het een eer om het te mogen afbouwen!

Dinsdag en woensdag zijn we naar PAS gegaan om het geleverde hout van dhr. Olijfveld te schaven en op maat te zagen. Op dinsdag zijn Vincent, Jan Willem, Johan en Marshano gegaan. Zij hebben veel werk verricht, onder van Min, de man die bij PAS werkt. Lange lengtes hout door de schaafmachine, wow, dat wordt wel mooi. De mannen kwamen moe thuis, bezweet en onder het zaagsel. Woensdag zijn Karin en Carlijn gegaan, samen met de twee leerlingen Raoul en Shano en Rotniet, Marshano en Johan als goede werkkrachten. Er is weer hard gewerkt. Dit keer alles op maat gezaagd en gesorteerd.







Met meneer Kromo hebben we berekend wat voor een soort moeren en bouten we nodig hebben om de kolommen te kunnen monteren. Daarna hebben we bouwbedrijven in Paramaribo gebeld om te vragen of ze die kunnen leveren. Na 4 bedrijven gesproken te hebben, warden we moedeloos, niemand heeft zulke grote bouten! Gelukkig, de moed niet opgegeven en uiteindelijk een bedrijf gevonden die met de hand moeren en bouten maakt, Moboco. Hier kunnen we dit weekend langs gaan om 60 bouten, 60 moeren en 120 ringen op te halen.



Samen met mevrouw Doelkamid hebben we bedacht hoe we het project feestelijk kunnen afsluiten. Volgende week woensdag is de laatste schooldag van de kinderen en dan worden de rapporten uitgedeeld. Na de uitreiking willen we een klein feestje geven voor genodigden. Wij hebben een lijst opgesteld met mensen die we willen uitnodigen; leerlingen die ons goed geholpen hebben, docenten, sponsoren en de mensen van buitenaf die zich hebben ingezet voor het project. Carlijn heeft deze mensen gebeld om hen uit te nodigen voor de feestelijke afsluiting. Lastig voor de mensen die overdag werken om langs te komen maar iedereen gaat het proberen. Donderdag hebben we een groepsfoto gemaakt met alle docenten. Over de zelfgemaakte brug moesten de docenten met hun nette rokken en schoenen door de modder naar het tekenlokaal zien te komen. Met veel gelach en gegil is dit gelukt en hebben we leuke foto gemaakt.

Voor het weekend hebben we ook een todo-lijst opgesteld. We zijn naar de stad gegaan om een aantal dingen te regelen voor de laatste week! Een logistieke planning was nodig omdat winkels om half 2 al dicht zouden gaan. Uiteindelijk verliep het allemaal soepel. Nadat we de bouten en moeren gekocht hadden, zijn we op zoek gegaan naar een foto winkel. Hier hebben we 130 foto’s laten afdrukken, foto’s voor het leerproces van de school en foto’s om mensen te bedanken. Binnen een uur konden we ze alweer ophalen. Daarna naar het internet café om de weblog te plaatsen en fotoboeken gekocht.

Bouwweek 7

Na het hele weekend doorgewerkt te hebben, zijn we maandag en dinsdag gaan uitwaaien op Galibi! Twee heerlijke dagen met mooie rivier, strand, marrondorp en enorme zeeschildpadden die eieren op het strand legden. Voordat we weg gingen, hebben we een uitgebreide todo-lijst opgesteld. Als we vrijdag de vloer willen storten, moet er nog veel gebeuren!

Zo ziet onze todo-lijst eruit:

Olijfveld bellen, hout wanneer geleverd?
PAS bellen, wanneer schaven?
Mvr. Doelkamid doorgeven, vrijdag storten
Peilstok maken
Tweede brug maken voor storten
Min bellen over schoolspullen + traptreden
Spullen kantoor Doelk. Verhuizen
Cement bestellen + inventariseren hoeveel nog over
Fietsen wegbrengen Tuinman
Bihariu pomp bellen
Dhr. Kompeye betalen
Rudi mailen over begroting en plan van aanpak
Rotnie en Chieff betalen SRD 50
Dhr. Martodikromo bellen over laadklep + operators
Dhr. Elkebout bellen over helpen vrijdag
Wie kan helpen: Min, Ricky, Rotnie, Chieff, Johan, Seder, Kompeye….
Docenten na 12.30 uur helpen?
Betonmolen wegbikken
Extra zand bestellen via Mvr. Doelkamid
Grind AEG bellen maandag
Dhr. Ajeki tools meenemen
PVC buis graven en monteren
Truck Par’bo bellen over hoe betalen/stroom/water
Folie, afstandhouders en wapeningsnetten leggen
Kolommen monteren
Slaglijn spannen
Houten vlakspanen maken?
Eten en drinken vrijdag regelen
Streepjes zetten fundering

Kortom genoeg te doen deze week!

We hebben goede instructies gegeven aan Jan Willem. Hij zou maandag en dinsdag de activiteiten voor het tekenlokaal coördineren. Gelukkig is alles goed gegaan! Helaas was Min ziek en kon hij nog niet beginnen met het maken van de bekisting voor de trappen.
Meneer Kromo heeft de laatste wapeningsstaven gemaakt voor de veranda en meneer Ajeki moest herinnerd worden om zijn tools voor het buigen van de koperen buis mee te nemen.

Lastig lastig, het is zooo drassig naast het tekenlokaal. Het water wordt door het laturiet opgenomen en zo zijn er een aantal zwakke plekken ontstaan in het tekenlokaal. Meneer Kompeye heeft goed verricht door het laturiet en het zand nogmaals goed aan te stampen.

We waren nog niet op weg naar Galibi of we kregen al een telefoontje van Jan Willem. Hij had geïnformeerd naar het huren van een beton-truck uit Paramaribo. Deze truck kan 15 m³ beton maken in de stad en dit met twee grote trucks naar Moengo vervoeren. Het beton kan dan door middle van een grote slurf direct gestort worden, dit kost aanzienlijk minder tijd! In Albina, onder het genot van een Markoeza-drankje, hebben we na wikken en wegen besloten om zo’n truck te bestellen. We kwamen erachter dat met de hand storten niet haalbaar is op 1 dag, we zouden dan 18 uur achter elkaar moeten storten… Alhoewel het wel veel duurder is een truck te laten komen, is het toch de moeite waard. Op deze manier besparen we tijd en mankracht en weten we zeker dat het vrijdag helemaal gestort gaat worden!

Woensdag kwamen we uitgerust aan op school, wow, het lijkt wel White Beach! Een mooie laag wit zand bedekt het tekenlokaal, Vincent heeft met man en macht nog voor een laatste keer gestampt. Wat een zwaar werk. Min is begonnen met het maken van de bekisting voor de twee trappen. Fijn dat we dit hebben doorgezet want het komt er heel mooi uit te zien, twee trappen meegestort met de vloer.Karin is ondertussen mensen gaan regelen voor komende vrijdag. We hebben veel volwassenen nodig die ook na schooltijd kunnen bijspringen. Met mvr. Doelkamid overlegd en een grote belronde gedaan. Lastig om mensen te vinden, de meesten werken overdag. Uiteindelijk hebben we de heren Kompeye, Seder en Rotnie kunnen regelen. Wie weet kan meneer Pinas ook nog wat man regelen van Milieu.

Donderdag moesten we alles afkrijgen. Het laatste deel moest nog één keer gestampt worden, Vincent onze held, heeft hier al zijn krachten voor gegeven. Ondertussen heeft Karin het overtollige zand weg geschept en diezelfde ochtend is Carlijn met de jongens, Raoul, Orveo en Shano, het folie gaan leggen en de zelfgemaakte afstandhouders. Om de 5 minuten moest ze weer één van de jongens gaan zoeken aangezien ze het steeds weer voor elkaar kregen om weg te lopen….
‘s Middags zijn we met z’n drieën, en met hulp van Min, de wapeningsnetten gaan afmaken. Dat was nog een hele klus. Wat hebben we hard gewerkt! De regenbuien konden we niet permitteren en we hebben dan ook als gekken doorgewerkt. Met paraplu’s vastgebonden aan de stamper is Vinnie verder gaan stampen en Ka en Lijn hebben, als twee Chineestjes met de knieën gebogen, de netten aan elkaar vastgebonden met binddraad. Om 5 uur lagen alle netten, wow, wat een mooi gezicht! Nu nog de wapening van de kolommen bevestigen aan de netten. We waren blij dat we dit rotklusje precies voor het donker geklaard hadden. Alle spullen opgeruimd en kwamen we afgepeigerd thuis. Morgen wordt een mooie dag!





Vrijdagochtend ging de wekker een uur eerder dan normaal. Vroeg naar school om de laatste voorbereidingen te treffen. Onze nieuwe werknemer, Glenn, kwam ons helpen. We zijn blij met deze nieuwe mankracht. Hij werkt hard en neemt zelf initiatief.
Shano en Raoul op de wacht gezet om de truck uit Paramaribo de weg te wijzen, maar ze stonden op het verkeerde kruispunt. Gelukkig zag meneer Wielzen de truck langsrijden en heeft hem de weg gewezen naar de achteringang van de school. Gelukkig kon hij over de laturietweg heel dicht bij het tekenlokaal komen. Meneer Pinas heeft toch nog 5 mensen kunnen regelen en daar kwam nog een auto aanrijden met 4 man erin. We hadden zelfs te veel man om te helpen! Voordat we het wisten begon Mohammed, de operator van de truck, al met het storten van beton. 10 Kruiwagens achter elkaar, een goede logistieke organisatie was nodig. Vincent en Jan Willem meten het peil en Karin en Carlijn wezen de mensen waar ze moesten storten en verlegden de planken. Wat een tempo zat erin.





De eerste 7,5 m³ was binnen een uur gestort. Hoewel de donkere wolken boven ons lokaaltje dreigden met regen, is het helemaal droog gebleven deze ochtend. Om stipt 12 uur was de hele vloer gestort. Een mooi gezicht en wat een voldaan gevoel kregen we hiervan. Na 8 weken hard werken ligt ie er dan eindelijk, de vloer….



Bij de Chinees eten gehaald voor de mensen die vrijwillig hadden geholpen en vroeg naar huis gegaan om te genieten van dit heerlijke gevoel. Al snel begon het met regenen, 1 bui, 2 buien….het hield niet meer op. Nog bij een paar mensen nagevraagd of we de vloer moesten afdekken met een zeil, dat was niet nodig zeiden zij.

Meneer Compije en zijn zoontje, de prof stampers

Week 6

Na een weekend in volle spanning te zitten of het gelukt was met de heer Soleman, werden we maandag aangenaam verrast. We kwamen erachter dat we vaker weg moeten blijven, want er was zo goed werk verricht dit weekend! Zonder ons kan het dus ook ;)
Het laturiet is verdeeld en er zijn twee keurige geulen te zien waarin de fundering voor de veranda gestort kan worden. Dit allemaal dankzij de heren Kompeye en zijn twee zonen, Min, Ricky en Jan Willem.








Meneer Ajekie (Loodgieter) en Carlijn (Leerling...)

Karin heeft met meneer Ajeki besproken hoe we de wateraf- en aanvoer moeten monteren. Naast dat deze vakman praktijkdocent is, is hij ook aannemer, verbouwd hij casave en is hij tevens loodgieter. Ondanks deze drukte wist hij toch tijd vrij te maken ons hierbij te helpen. Karin en Vincent zijn op zoek gegaan naar een koperen buis en een mof van 45°. Nergens te vinden. De volgende dag zijn Carlijn en Karin nogmaals gaan zoeken. Uiteindelijk toch gevonden bij een winkel die sporadisch open is, alleen als het uitkomt.





Water toe en afvoer

Vandaag hebben we ook het cement besteld. Wat hebben we veel nodig! Dus toch nog meer onderzoek gedaan naar de juiste mengverhouding. Haha, wat een verschil tussen de Moengoneese kwaliteit en de betonkwaliteit van Paramaribo. Hoe ze in Moengo met een kwaliteit van B10 werken, gebruiken ze in de stad B25. Hoe ze in Moengo met eenheden ‘kruiwagens’ rekenen, rekenen ze in de stad met eenheden ‘emmers’. En hoe we in Moengo een kapotte betonmolen gebruiken die je met de hand kan bedienen, gebruiken ze in Paramaribo de beton-trucks die in één keer 7,5 m³ kunnen storten. Er ging een wereld voor ons open…





Op de Moengonese manier

Vandaag hebben we ook het cement besteld. Wat hebben we veel nodig! Dus toch nog meer onderzoek gedaan naar de juiste mengverhouding. Haha, wat een verschil tussen de Moengoneese kwaliteit en de betonkwaliteit van Paramaribo. Hoe ze in Moengo met een kwaliteit van B10 werken, gebruiken ze in de stad B25. Hoe ze in Moengo met eenheden ‘kruiwagens’ rekenen, rekenen ze in de stad met eenheden ‘emmers’. En hoe we in Moengo een kapotte betonmolen gebruiken die je met de hand kan bedienen, gebruiken ze in Paramaribo de beton-trucks die in één keer 7,5 m³ kunnen storten. Er ging een wereld voor ons open…




Handlanger Rodney
Nadat Min ook de tweede rij stenen had gemetseld en de muren had gepleisterd, hebben Karin en Min samen het pleisterwerk in de innertol gezet. Binnen 5 minuten was het klusje geklaard. Dat was maar goed ook want innertollen in de brandende zon is geen pretje. Ondertussen zaten Carlijn en Vincent lekker binnen in het koele computerlokaal autoCAD tekeningen te maken en de boekhouding te doen. Hierna kon de boslandcreool, vader van zoontje op de Barronschool, de heer Kompeye het laturiet storten in het deel van de veranda. Deze man, een kop kleiner dan de gemiddelde Nederlandse man en ielig gebouwd, leek wel een body-builder. Hij heeft als een gek het stampwerk doorgezet. Karin en Carlijn krijgen zo’n stamper nauwelijks met z’n tweeen opgetild, dit geeft wel aan hoe zwaar het werk is!
‘s Middags eten voor hem en zijn zoontjes gehaald bij de Chinees op de hoek bij de school. De vliegen kwamen uit de Tjaumin gevlogen, volgende keer toch maar ergens anders bestellen.


Hoeveel emmers zand voor kwaliteit B15, tja dat blijft de vraag...

Toch maar besloten om het gewoon weer op de Moengonese manier te doen, we hadden geen keus. Cement besteld en genoeg kruiwagens geregeld. Ook weer een planning en logistiek schema gemaakt voor de stortdag, wat zou daarvan terecht komen? Alleen de inlaadklep van de betonmolen was nog steeds kapot. De monteurs in Moengo waren toevallig deze week met verlof dus er waren twee opties: of met de hand beton maken en storten, of de betonmolen gebruiken maar dan zonder inlaadklep. Gekozen voor de tweede optie, we moesten alleen dan wel een aantal sterke mannen regelen.





Dinsdagochtend verliep goed. Het storten wordt steeds meer als iets ‘normaals’ gezien, we vormen steeds meer een team dat van elkaar weet wie wat doet. Vincent en de heer Kromo hebben het zware werk verricht bij de betonmolen, op een tafel staan, emmers met zand en grind aannemen en met de hand de molen laten draaien. Gelukkig hebben we alles binnen schooltijd weten te storten en kon Min die middag meteen de eerste rij stenen zetten.




Sterke mannen voor het aandraaien van onze trouwe betonmolen

Woensdagochtend hebben we kennis gemaakt met de heer Olijfveld, de meneer die hout kan leveren voor de kolommen en dakconstructie. Via Ricky, de man van docent Eline, zijn we met hem in contact gekomen. Naast Bihari wilden we hem ook een offerte laten maken. Een vriendelijke meneer die heel enthousiast is voor ons project! Hij heeft ons aangeboden dat we mee het bos in mogen gaan om het hout op te halen. De offerte kregen we binnen een dag binnen, niet wetende dat hij ook meteen het hout op maat heeft laten zagen door zijn zoon…
Aangezien de houten dakconstructie zichtbaar blijft en niet geverft wordt, moet het mooi geschaafd worden. Het hout kan niet geschaaft geleverd worden, dus op zoek naar een oplossing hiervoor. PAS, Pater Ahlbrinek Stichting, kan ons helpen met het bewerken van hout. De baas, meneer Andy, gesproken en vindt het een mooi project voor de gemeenschap van Moengo. Wie weet kunnen we het gesponsord krijgen, mevrouw Doelkamid stelt hier een brief voor op.

Vergadering in het bos bij de werkplek...

Kleine Javaan en handlanger

Door de regen zijn helaas de geulen volgelopen met water, dat was lekker pootje baden. Vincent en Carlijn hebben een geul gegraven naar het kreekje toe. Het moment dat ‘de dam’ doorgebroken werd, staat vast op video, lang leven de creatieve oplossingen! Ondertussen heeft Karin de wapening afgemaakt met onze lieve kleine Javaan, Furgen. ‘s Middags hebben we de wapening neergelegd, het zag er mooi uit. Kaarsrecht en netjes alle pootjes omhoog. De afstandhouders van meneer Wielzen en zijn jongens Shano, Raoul, Furgen en Orveo kwamen dan ook goed van pas, ook deze waren dit keer allemaal even dik.

Peil meten errug nauwkeurig werk, mooi iets voor Vinnie

En dan de echte vakman, meneer Wielzen!

Dit weekend stond op de planning om de bekisting te maken voor de vloer. We hebben afgelopen week gewacht op het hout dat de heer Olijfveld zou leveren maar door technische problemen konden de machines niet gebruikt worden. We hadden een probleem. Min heeft ons weer uit de brand geholpen door bekistingshout bij een vriend van hem te regelen. We mogen dit lenen, wat fijn! Nu nog de piketjes…meneer Olijfveld heeft aangeboden ze persoonlijk te gaan halen in Patamaka, het concessiegebied waar hij hout mag kappen. We mochten mee! Aangezien we anders toch niks te doen zouden hebben, zijn we in de auto gestapt en daar begon de tocht door de bush… We wisten niet dat we zover het binnenland in zouden gaan, zo mooi. We redden verder en verder, het bos raakte steeds dichter begroeid en de weg kreeg steeds meer kuilen. Op een gegeven moment arriveerden we in Patamaka, een kamp waar alle machines staan voor het zagen van hout. Vandaag was het geen werkdag, de vijf werknemers die hier voor minimaal een maand bivakeren (zonder stroom, water en winkels) waren lekker aan het voetballen. We kregen een rondleiding van de heer Olijfveld, overal lagen verschillende houtsoorten en zelfs ons hout lag er al. De piketjes werden terplekke op maat gezaagd en ingeladen in de truck van Olijfveld. Ondertussen werd de podisiri fijngemalen tot sap en kregen wij een echt Heineken-biertje aangeboden, lekker!
Terug gereden naar school, en toen naar huis, vroeg naar bed om morgen de rMIT studenten op te vangen.

Zondag was een heerlijke dag met 5 Bakra’s die ons kwamen helpen. We hebben ze de school laten zien en uitgelegd waar we me bezig zijn. Iedereen was zo enthousiast! Meteen wilden ze gaan werken. Min heeft uitgelegd hoe we de bekisting gaan maken en al snel werden de taken verdeeld. De dames, Marieke en Laura, zaagden de piketjes op maat, de jongens, Tom en Vincent, timmerden de planken vast aan het voegwerk en Jaqueline, Karin en Carlijn stelden de planken tot een hoek van 90% met binddraad. Binnen een ochtend hadden we het grootste gedeelte af. Min heeft samen met Ricky ‘s middags doorgewerkt. Heerlijk om samen te werken met studenten die goed Nederlands kunnen, meteen doen wat je ze vraagt en enthousiast zijn om hard te werken.

De volgende morgen kwam de graafmachine van S.W.M. Het had de dag ervoor zo hard geregend dat grond te drazig was geworden om met zo’n grote machine erover heen te rijden. De laturiet begon als een waterbed heen en wee te schommelen, de banden van de graafmachine hadden veel moeite om grip te vinden. Het was duidelijk, de machine zou de grond alleen maar slechter maken.
Meneer Kromo kwam met het idee om met Soleman te gaan praten. Meneer Soleman is de eigenaar van een transport bedrijf en hij heeft een graafmachine met rupsbanden die wel over het natte laturiet zou kunnen rijden. Vincent en Kromo zijn gelijk in de auto gestapt en naar hem toegereden. Tijdens de bespreking heeft Soleman ons toegezegd dat hij zaterdag wel zijn graafmachine kon inzetten om de grond te egaliseren en een geul te graven om het graafwerk voor de fundering van de veranda makkelijker te maken.
Net als woensdag regende het deze dag heel hard. Tussen de buien door hebben Carlijn en Vincent met een aantal leerlingen het gestorte laturiet proberen te verdelen over het tekenlokaal. Als snel blijkt dat het een enorme klus is om al het laturiet te verdelen. We hebben daarom meneer Kompeye voor het weekend ingehuurd om ons hiermee te helpen

Even een spikri erin slaan....



Vrijdag was gelukkig Karin weer beter. We hadden haar hard nodig, want we konden die dag alle hulp gebruiken bij het verdelen van het laturiet. De hele dag hebben we in de brandende zon met zweet doorweekte t-shirts lopen graven. ‘s Ochtends hadden een aantal leerlingen ons geholpen. Het blijft toch altijd moeilijk ze te motiveren voor zulk zwaar werk. Ze willen de hele tijd pauze houden en er lopen telkens jongens weg. In de ochtend hebben we ook de innertol op een paar plekken van de fundering weggekrapt. Zodat ere en sterkere verbinding kan worden gemaakt tussen de fundering van het lokaal en die van de veranda. Laat in de middag toen we helemaal doodop waren, zijn we naar huis gegaan. Dit weekend zou er door Min, Ricky en Kompeye worden doorgewerkt en ook Soleman zou zaterdag langskomen met de graafmachine. Wij zijn zelf dit weekend een tripje aan het maken naar het binnenland. Dus hebben we Jan-Willem gevraagd of hij dit weekend op school wil werken om al het werk goed te coördineren. Terwijl wij weg waren heeft Jan-Willem ontzettend goed werk verricht. Soleman was zaterdag langsgekomen en heeft alles heel netjes geëgaliseerd, de geul gegraven en zelfs het laturiet grotendeels kunnen verdelen en aanstampen. Kompeye, Min en Ricky hebben het hele weekend doorgewerkt en heel goed werk geleverd.